29-5-1453

Σαν σήμερα αλώθηκε η Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμάνους. Ημέρα μνήμης.

Καλημέρα...

Καλημέρα. Δυστηχώς επιβεβαιώθηκα για την κίνηση των "Αγανακτισμένων Χαλκιδέων". Πριν λίγο είδα φώτο από μία σελίδα στο ίντερνετ γνωστής Ευβοικής εφημερίδας. Η εικόνα; Εμένα προσωπικά μου θύμισε απλά μία καλοκαιρινή απογευματινή φωτογραφία μιας πλατείας με κίνηση. Θα μου πείτε ότι ούτε εγώ ήμουν παρών. Και βέβαια δεν ήμουν και δεν ήμουν γιατί αν πήγαινα θα κοροϊδευα τον εαυτό μου. Ας σκεφτούμε λίγο τι θα μπορούσε να είχε προηγηθεί κατά τα παρελθόντα χρόνια ώστε να μην φτάσουμε στην κίνηση των αγανακτισμένων πολίτων. Με την ανόχη μας όλα αυτά τα χρόνια οι πολιτικοί μας τρώγανε και δε χορτένανε. Βέβαια μας εξυπηρετούσαν με κανά ρουσφετάκι. Με την ανοχή και με την αδιαφορία μας γίνονταν όλα αυτά τα σκάνδαλα με αποτέλεσμα να χάνονται εθνικοί πόροι κι εθνική περιουσία. Βέβαια δεν χάναμε ούτε τα λεφτά μας, ούτε το σπίτι μας, έτσι δεν υπήρχε λόγος να αντιδράσουμε. Με την συναίνεση μας τους είχαμε στη Βουλή, αφού σε κάθε εκλογική αναμέτρηση βγάζαμε του ίδιους και τους ίδιους. Δεν είδα καμία κίνηση αγανακτισμένων να προτρέψει τους ψηφοφόρους να ρίξουν άκυρο στην κάλπη. Τώρα όμως που μας βάλανε χέρι στην τσέπη την δική μας με απτό τρόπο, αγανακτίσαμε. Ας αγανακτούσαμε το 2007 που κάηκαν εκκατομύρια στρέμματα εθνικού εδάφους και κυρίως αθώοι συνάνθρωποι μας, από την αδιαφορία των πολιτικών η πολιτική των οποίων μας οδήγησε στα σημερινά χάλια. Μέτα από έικοσι μέρες τα ίδια πρόσωπα βγάλαμε να μας κυβερνούν και μάλιστα και τα δύο κόμματα μαζί δεν βγάζανε πλειοψηφία έστω 50,1%. Αν παραδεχόμασταν το χάλι της οικονομίας μας τότε ούτε το ένα τρίτο των μέτρων που λάβαμε σήμερα δεν θα αναγκαζόμασταν να λάβουμε. Τότε έπρεπε να αγανακτήσουμε και να μην ψηφίσουμε. Είχαμε και δικαιολογία τότε. Αλλά ξέχασα δεν είχαν βάλει τότε χέρι στο μισθό μας για να θιγούν άμεσα τα συμφέροντα μας. Τώρα μας έπιασε ο πόνος να αγανακτίσουμε και δεν το κάναμε και καλά. Είδα κι ένα βίντεο από την Χαλκίδα από την συγκέντρωση στην πλατεία του Αγίου Νικολάου. Αν την βλέπαμε με φόντο την εκκλησία θα νομίζαμε ότι κάποιο μυστήριο γίνεται μέσα. Τόσοι πολλόι ήταν οι αγανακτισμένοι. Με τις υγείες μας.

Ξέρεις ότι ξέρεις;

Όποιος ξέρει και ξέρει πως ξέρει είναι σοφός, ακολούθησε τον.
Όποιος δεν ξέρει και ξέρει πως δεν ξέρει είναι παιδί, μόρφωσε το.
Όποιος ξέρει και δεν ξέρει πως ξέρει κοιμάται, ξύπνησε τον.
Όποιος δεν ξέρει και δεν ξέρει πως δεν ξέρει πρέπει να είναι πολιτικός, απόφυγε τον.
Πρέπει να το είχε πει ο Μανδραγόρας αν δε κάνω λάθος.

Ξυπνήσαμε...

Συγκέντρωση σε όλες τις μεγάλες πολεις της Ελλάδας, για διαμαρτυρία στο μνημόνιο. Τελικά οι Ισπανοί μας ξυπνήσανε. Το θέμα είναι πόσοι από εμας ξυπνήσανε. Στη Χαλκίδα λέει θα παρευρεθούν περίπου στα 300 άτομα, σύμφωνα με δήλωση τους στο facebook. Ζήτημα αν θα είνα γύρω στα 120 και αυτοί περαστκοί για την παραλία για καφέ. Άυτοι είμαστε οι Έλληνες. Αντιδρούμε κατόπιν εορτής για να λέμε ότι αντιδράσαμε. Φοβόμαστε να πετάξουμε έστω κι ένα μικρό χαλκικάκι στον βούρκο για να μην ταράξουμε την επιφάνεια του και αναδυθεί δυσοσμία. Και όταν φτάνει ο κόμπος στο χτένι πετάμε ένα πετραδάκι αλλα δεν καταφέρνει να ταράξει την επιφάνεια γιατί ο βούρκος έχει γίνει λάσπη. Αυτά προς το παρών.

Δεν τα βρήκαν.

Έδω ο κόσμος χάνεται και οι δύο τους να μην πω πάνω σε τι αρμενίζουν. Δεν πρόκειται να συναινέσω λέει ο Σαμάρας στην λάθος πορεία που ακολουθεί η κυβέρνηση. Και οι Ισπανοί διαδηλώτες μας κρέμασαν σε πανό. "ΗΣΥΧΙΑ ΜΗΝ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ". ¨Έτσι έγραφε το πανό ή κάπως έτσι τέλοσπαντων. Κι εμείς να νιώθουμε εγκλωβισμένοι και φοβισμένοι. Μερικές φορές νίωθω σαν να είναι νύχτα να έχω σβήσει τα φώτα του σπιτιού μου και να περιμένω τον βομβαρδισμό. Με λίγα λόγια πότε θα σκάσει η βόμβα. Και το θέμα είναι ότι θα την πληρώσουμε εμείς που ούτε φταίμε αλλά προπάντων δεν παίζουμε με τις τύχες άλλων όπως κάνουν αυτοί οι δύο.

Γεία...

Έφτιαξα αυτό το ιστολόγιο γιατί απλά θέλω να λέω πράγματα. Αν θα έχει αναγνώστες ή όχι δεν το ξέρω, χαίρομαι όμως που θα έχω την ευκαιρία να δημοσιοποίω τις σκέψεις μου, τις απόψεις μου, και οτιδήποτε άλλο με απασχολεί ή μου προξενεί το ενδιαφέρον και θα μπορεί να διαβαστεί και από άλλους.